"Kuglarnia" Andrzeja Turczyńskiego

źródło

Autor: Andrzej Turczyński 
Tytuł: Kuglarnia
Wydawnictwo: JanKa                   
Liczba stron: 297

Wydanie: I 2018

Ocena na Lubimy czytać.pl: 8
Moja ocena: 7/10
Data premiery: 14.12.2018 

Kuglarnia  – powieść Andrzeja Turczyńskiego, której motywem przewodnim jest theatrum mundi.  Jest niebanalną historią, o życiu człowieka, który nie jest ideałem ma swoje lepsze 

i gorsze strony. Autor przedstawia nasze życie w niecodzienny sposób, ukazuje je przez pryzmat świata En, nietuzinkowych bohaterów, postaci historyczne i motyw teatru świata. 

Naszą codzienność ukazuje z perspektywy teatru, co rodzi nieco odmienne spojrzenie na życie. Wszyscy wdziewamy maski tego świata, jak aktorzy w teatrze. 

To wszystko opowiedziane jest w niebanalny sposób, autor łączy różne sposoby pisania

 w  jedną historię, mamy wrażenie, że czytamy tekst publicystyczny lub esej o życiu. 

Nie jest to więc prosta historia, którą przeczytamy w jeden wieczór dla przyjemności. Potrzeba czasu i skupienia, by zrozumieć koncepcję pisarza.  Ponad to w książce znajdziemy bardzo dużo odniesień do literatury polskiej i światowej, spotkamy się 

z licznymi nawiązaniami do współczesności oraz bogatym słownictwem, które ilustruje czasy, do których pisarz nawiązuje. Możemy spotkać się z postaciami historycznymi takimi jak Molier, Mozart, Goethe. Dziś o nich się uczymy, czytamy i poznajemy w inny sposób, 

w książce możemy zobaczyć te postaci jako ludzi z krwi i kości. 

Trudno jednoznacznie powiedzieć o czym jest książka, prawie niemożliwe jest jej streszczenie, ponieważ jest w niej wiele nawiązań, metafor. Żeby wszystko zrozumieć potrzeba włożyć trochę wysiłku, a czasami i zerknąć do słownika, co pomaga nam lepiej zobrazować świat bohaterów. Mnie takie zerkanie do słownika pomagało, jednak trochę opóźniało szybkość czytania książki. Poza tym najdrobniejsze rozproszenie może prowadzić do zagubienia się w treści. 

Moim zdaniem Kuglarnia jest książką o życiu, ludzkiej codzienności, autor skupił się na pokazaniu różnych portretów ludzkości, pokazał, że wszyscy jesteśmy aktorami tego świata. Świata, który przyjmuje różne maski, przywary i kreacje, czasem niezrozumiałe dla drugiego człowieka. 

Warto zapoznać się z książką. Jest idealną pozycją dla literaturoznawców, polonistów, osób, które kochają literaturę i życie, chociaż wydaje mi się, że każdy człowiek powinien po nią sięgnąć, bo każdy może znaleźć coś dla siebie. Przez dużą ilość metafor, książka może mieć różne interpretacje. Na pewno nie jest to książka dla dzieci, ani dla bardzo młodych osób. 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Janka

Theatrum mundi (teatr świata)  –  koncepcja przypisywana Platonowi, zakłada, że świat został stworzony przez istotę wyższą (Demiurgosa). Istota ta jest nie tylko twórcą świata, ale i reżyserem wydarzeń, które się dzieją. Ludzie przypominają aktorów, a czasem marionetki, które odgrywają z góry wyznaczoną rolę. Szerzej rozumiana koncepcja zakłada, że człowiek sam nie kontroluje swojego życia, nie dzierży w ręku swojego losu. Jego życie jest w rękach Boga, bogów lub fatum, nierzadko jego życie rozgrywa się między siłami zła i dobra.
W XX wieku często zanika z teatru świata Bóg, czy fatum. Pozostaje jednak koncepcja, że każdy człowiek przychodzi na świat z wyznaczoną rolą, czy zadaniem i niewiele może zmienić w swoim życiu. 

Fatum – (łac. ‘to, co powiedziane; przepowiednia, to, co zrządzone przez bogów’, l.mn. fata), los przeznaczenie, siła wyznaczająca bieg zdarzeń, fatalność.  W mitologii greckiej i rzymskiej przeznaczenie, nieodwołalna wola bogów, ściśle określony i niezmienny los człowieka, na który nikt nie ma wpływu. W języku greckim Ananke.

Ananke – (gr. konieczność), w mitologii greckiej personifikacja nieodwracalnego losu i przeznaczenia.