"Oskar i pani Róża" – Eric-Emmanuel Schmitt

Autor: Eric-Emmanuel Schmitt
Tytuł: Oskar i pani Róża
Tytuł oryginalny:  Oscar et la dame rose
Tłumaczenie:  Barbara Grzegorzewska 
Wydawnictwo: Znak literanova 
Liczba stron: 86 (wydanie z 2011 r.)
Ocena na Lubimy czytać.pl: 8,06 
Ocena na NaKanapie.pl: 9.00
Moja ocena: 8/10.

    Oskar i pani Róża to moja dawna lektura z czasów szkoły podstawowej albo gimnazjum, dokładnie nie pamiętam. Stare zeszyty leżą głęboko w piwnicy, więc nie sprawdzę. 
Pamiętałam z pierwszej lektury jak mniej więcej wyglądają losy bohaterów i wiedziałam, że historia poruszyła moje dziecięce serduszko. 


Od tego czasu minęło kilka lat, doświadczyłam wielu nowych rzeczy, zobaczyłam świat, poznałam różnych ludzi, różne charaktery. Dziś mam nieco dojrzalszy obraz niż kilka lat temu. I bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać po raz kolejny historię Oskara. Myślę, że i tym razem książka dała mi bardzo wiele. Zobaczyłam jak prosta a zarazem piękna potrafi być miłość dziecka, jego wiara w Boga, którego poznaje i bierze za przyjaciela. Szokujące było dla mnie to, że w tak młodym bohaterze było tak dużo odwagi, dorosłości, której wielu może się uczyć. Tak, mam świadomość, że postać Oskara jest wykreowana, ale uważam, że są takie dzieci wśród nas. Mali bohaterowie, którzy mierzą się z ciężką chorobą, często nieuleczalną. 

   Powieść Erica Emmanuela Schmitta jest niewielka, ma jednak wielki przekaz. 
Dla mnie książka mówi o wielu ważnych sprawach: o tym, że prawda, ta najboleśniejsza jest lepsza niż milczenie i słodkie kłamstewka. O znaczeniu rodziny i przyjaciół w życiu dziecka, o tym jak dzieci widzą i rozumieją świat. 
I wiele innych bardzo ważnych tematów. 

Oscar et la dame rose  to książka, w której narratorem jest Oskar. Jego historię poznajemy przez listy, które chłopiec pisze do Boga, prosząc Go o coś każdego dnia. Towarzyszymy Oskarowi przez dwanaście dni, dwanaście przygód, dwanaście zaskakujących opowieści, które zostają na dnie serca na długi, długi czas. 

To wspaniałe przeżycie, które uczy wrażliwości, czułości, pobudza nasze serca do odczuwania. Myślę, że obudzi nawet te najbardziej zatwardziałe i zasiedziałe w problemach. Dzięki niej można zejść na ziemię i zobaczyć świat w innych barwach.

Komu polecam?
Każdemu, bez względu na wiek każda osoba z najdzie w książce coś dla siebie. 

Kilka cytatów:

" ...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć".


"Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni.
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy".

"Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni".


Jeśli nie jesteście przekonani to sięgnijcie po więcej cytatów klik