Przyjaźń sielniejsza niż ból i starch.

     Przyjaźń towarzyszy nam od najmłodszych lat, jest relacją, która wymaga niejednego wyrzeczenia i przebaczenia, wytrwałości i wspólnego zaufania. Często kojarzy się z walką z przeciwnościami i życiowymi trudami. Jednak nie jest relacją, która występuje tylko między ludźmi. Może występować także między człowiekiem a zwierzęciem. Przykładem takiej przyjaźni jest powieść autorstwa Sary Pennypacker pt. ,,Pax"... .
    Książka zaintrygowała mnie swoją tematyką, a także wieloma pozytywnymi opiniami, które po jej przeczytaniu wcale mnie nie dziwią. Poza tym chciałam się przekonać czemu jest nazywana nowoczesną klasyką na miarę ,,Małego księcia".

     Dlatego przejdę teraz do opisu powieści i mojej opinii ... .

    Historia opowiada o dwunastoletnim chłopcu, który ma na imię Peter i jego oswojonym lisie, który jest nazywany przez chłopca Paxem. Bohaterowie są przyjaciółmi, od czasu gdy Peter zaopiekował się osieroconym zwierzątkiem, są ze sobą nierozłączni, opiekują się sobą na wzajem, ciesząc się ze wspólnego życia, które spędzają na zabawie i wspólnym towarzystwie.
Jednak wojna wisi w powietrzu i spokój przyjaciół niebawem zostaje zniszczony... .
Nadchodząca wojna mobilizuje wielu mężczyzn do służby w obronie ojczyzny, tak też jest z ojcem nastolatka, który każe mu się spakować i przygotować na wyjazd do dziadka, którego praktycznie nie zna (i nie lubi).  Jednak to niejedyna zła wiadomość jaką otrzymuje młody towarzysz liska. Ojciec Petera każe zostawić Paxa w lesie, ponieważ dziadek nie będzie go tolerował. Pomimo oporów i buntu chłopiec nie ma nic do powiedzenia, ponieważ jego opiekun nie zwraca uwagi na jego prośby.
     Lis na nowo musi nauczyć się żyć na łonie natury, gdzie czeka na niego walka o przetrwanie, o pokarm i schronienie. Musi uważać na czające się niebezpieczeństwo i wrogów, którzy go obserwują. Jest sam, zdany na siebie musi na nowo rozbudzić swoje instynkty by przetrwać. 
Jednak drzemiąca w nim nadzieja na powrót chłopca jest tak silna,że daje mu siłę do życia. 

źródło

    Wydawać by się mogło,że jest to prosta historia dla dzieci o chłopcu i lisie.  Nic bardziej mylnego, jest to powieść nietuzinkowa, intrygująca, a na dodatek bardzo wciągająca, przez formę jaką zaproponowała w powieści autorka. Mam na myśli narrację, która  ukazana jest z perspektywy nastolatka i Paxa, dzięki czemu wiemy co odczuwają bohaterowie. Możemy się z łatwością z nimi utożsamić i zrozumieć ich przeżycia, pragnienia i myśli, które są zaznaczone w książce. Co jest bezsprzecznie ogromną zaletą historii. Poza tym autorka pisze lekko co pozwala wciągnąć się czytającemu w ciąg wydarzeń przez co szybko się czyta. Urozmaiceniem są liczne ilustracje autorstwa Jona Klassena. Nic więc dziwnego,że powieść przyciąga wielu czytelników. Poza tym można moim zdaniem znaleźć kilka nawiązań do ,,Małego Księcia"  Antoine de Saint-Exupéry.
   Pomimo podobieństw ciężko jest porównać obie powieści, ponieważ każda z nich ma swoje przesłanie, ciekawe losy bohaterów  i co najważniejsze każdy może je przeczytać.
  9/10
                       Za możliwość przeczytania powieści bardzo dziękuję wydawnictwu IUVI :) 
                                                                                                        
                                                                              Polecam!
                                                                                                                                           Possi