Recenzja ,,Czarne stopy"

Ostatnio zachciało mi się przeczytać "coś" lekkiego, przez dłuższy czas myślałam o jakimś ciekawym tytule, coś innego niż fantasy, biografia czy lektura szkolna. Tym bardziej,że mamy początek wakacji.
Akurat przeglądała moje książki i znalazłam; ,,Czarne stopy".
Książka opisuje beztroskie, szczęśliwe życie młodych chłopców - harcerzy, na obozie w czasie wakacji.





Autorka: Seweryna Szmaglewska
Tytuł: ,,Czarne stopy"
Wydawnictwo: ,,Śląsk" Katowice
Ilustracje: Zbigniew Lengren                                                           
Rok wydania: 1974
Liczba rozdziałów: 38
Liczba stron: 288
Ocena: 10/10

O Autorce

Seweryna Szmaglewska -

Źródło

    Urodziła się w 1916r. w Przygłowie w wiosce  niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego.

"Już od najmłodszych lat przyszła literatka odznaczała się wielkimi zdolnościami. Często organizowała dziecięce zabawy
w gronie rówieśników, lecz największą przyjemność czerpała
z korzystania z biblioteczki należącej do jej ojca. Chętnie chodziła także do wiejskiej szkółki."

Źródło [fragment notki biograficznej]

Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuowała swoją edukacje, wyruszając do Piotrkowa.
Rozpoczęła naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim im. Królowej Jadwigi.
                  W tym czasie straciła rodziców najpierw mamę, a później ojca. Po śmierci rodziców opiekę nad nią przejęła jej wychowawczyni - Aleksandra Matusiakowa.
Autorka w swoich wspomnieniach nazywała ją "matką".

W 1936r. zdała maturę. Po maturze ukończyła Studium Społeczno-Oświatowe
Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, po wojnie studiowała na Uniwersyteckie Jagiellońskim 

w Krakowie i na Uniwersytecie Łódzkim.
W czasie okupacji  uczestniczyła w organizacji. W latach 1942-1945 była więźniem obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.

"Seweryna Szmaglewska nie tylko poświęciła swoje życie literaturze i kształceniu kolejnych pokoleń. Wielokrotnie uczestniczyła w akcjach społecznych (np. zbieranie funduszy na Szpital Zdrowia Dziecka i Matki w Łodzi). Od 1957r . zamieszkała w Warszawie. Wciąż tworzyła i nadal mocno angażowała się w życie społeczne" Źródło [fragment notki biograficznej]

Zmarła 7 lipca 1992r.  w Warszawie

Autorka wielu wspaniałych książek dla młodzieży.

• Dymy nad Birkenau 1945;
• Łączy nas gniew 1955;
• Prosta droga Łukasza 1955;
• Chleb i nadzieja 1958;
• Zapowiada się piękny dzień 1960;
• Czarne Stopy  1960;
• Puste miejsce przy stole 1963;
• Więzienna krata: Antologia pamięci 1939-45 (opr.), 1964;
• Krzyk wiatru 1965;
• Odcienie miłości 1969;
• Niewinni w Norymberdze 1972;
• Nowy ślad Czarnych Stóp 1973;
• Wilcza jagoda 1977;
• Biała róża 1983;
• Dwoje smutnych ludzi 1986.
  
  

   O książce

      Książka jest powieścią młodzieżową. Patrząc na datę wydania może się ona wydawać nieaktualna.
  Jednak nie martwcie się, książka jest wspaniała i za zachęcam do jej przeczytania.
       Powieść rozpoczyna się od przygotowań młodych harcerzy na obóz letni.
  Obóz ma się odbyć w Górach Świętokrzyskich w pobliżu zbocza "diabelskiego kamienia"
  Dbają o to by wszystko spakowane było jak najlepiej, by drużynowy był z nich dumny.
  Nie mogą doczekać się wyjazdu, szukają "jakiegoś" zajęcia by czas upłynął im szybciej.
  Jednak przygoda zaczyna się  jeszcze przed wyjazdem. Chłopcy muszą odszukać przyjaciela(...) najmłodszego z całej drużyny, by ten mógł pojechać na obóz.
       W czasie drogi i pierwszych dni obozu bohaterowie lepiej się poznają, jednoczą, zawiązują się między przyjaźnie. Poznają podstawowe zasady budowy obozu, zakres obowiązków
  i odpowiednie zachowania. Chłopcy podzieleni są na zastępy: Czarne stopy, Żurawie, Białe Foki, Kontiki, PHIM. Nazwy powstały na czas obozu.
  Głównymi bohaterami, którzy odgrywają główne role w powieści są Andrzej Wróbel- druh drużynowy, druhowie Marek i Felek. Chociaż każdy z bohaterów ma swój wątek, charakterystyczne zachowania i ksywkę to ta trójka przeżywa najwięcej perypetii.
    Tajemnicze i nieprzewidywalne przygody czekają na bohaterów, w pobliżu obozu kryje się podejrzana osoba. Kto jest odpowiedzialny za zniknięcie ... zapasów? Kto dał tajemniczy list?
  W czasie powieści dowiemy się,że ten, którego uważają za najgorszego wcale tak nie jest.
        Książkę polecam każdemu bez względu na wiek. Nie ważne czy masz 5, 15, 30 czy 50 lat. Ta niezwykła powieść zabierze Cię w świat niezwykłych przygód, dzieciństwa, zabawy i swawoli. 
  Autorka pisze bardzo lekko, młodzieżowo. Bawi, cały tekst jest pisany lekko, czyta się szybko, świat książki pochłania, aż chce się czytać i czytać. Bohaterowie cały czas żyją w naszej głowie i jesteśmy ciekawi co dalej dzieje się w powieści.
  
                                      Possi