Kobiety w literaturze klasycznej

8 marca czyli światowy dzień kobiet, święto obchodzone corocznie od 1910 roku, to także Międzynarodowy Dzień Praw Kobiet oraz Pokoju na Świecie. 

W tym roku postanowiłam, że uczczę go odrobinę – postem na blogu i przedstawię Wam (skrótowo), kilka kobiecych bohaterek z tak zwanej literatury klasycznej. 

To małe zestawienie ośmielam się rozpocząć od: 

Dumy i uprzedzenia Jane Austen, powieści angielskiej pisarki, która została wydana w 1813 roku i stała się można rzec, światowym bestsellerem.  

Chciałam napisać o Elizabeth Bennet, dla mnie jest to jedna z najciekawszych bohaterek Dumy i uprzedzenia. Jest drugą z kolei z sióstr Bennet, ma dwadzieścia lat. Nie jest uważana za taką piękność, jak jej starsza siostra Jane, ale ma w sobie wdzięk. Czytając książkę, dostrzeżemy, że bohaterka jest inteligentna i lubi obserwować ludzi. Jest śmiała i bezpośrednia, co bardzo widać w kontaktach z jednym kawalerem, którego ... (te osoby, które wiedzą to dokończą, a reszcie nie chcę spolerować). 

Kolejną bohaterką jest Maryla Cuthbert, znamy ją z Ani z Zielonego Wzgórza.

Przyznam się, że gdy pierwszy raz czytałam Anię i oglądałam film, to nie lubiłam bardzo Maryli. Z czasem doceniłam tę postać. To kobieta około pięćdziesięcioletnia, jest starą panną, wraz ze swoim bratem Mateuszem mieszkają na Zielonym Wzgórzu. Maryla to osoba wymagająca od siebie i innych, surowa, ale sprawiedliwa. Na początku może wydawać się nieco oschła i zdystansowana. Po pojawieniu się w jej domu Ani, wiele się zmienia. W Marylę wstępuje nowa energia, staje się bardziej wyrozumiała i radosna. Zrozumiała ile miłość może zmienić w życiu drugiego człowieka. 

Trzecia książka to Pollyanna Eleanor H. Porter, powieść, którą czytałam razem z dziadkami, potem sama jako troszkę starsza dziewczynka i zawsze wracam do niej z pewnym sentymentem. Pollyanna jest jedenastoletnią dziewczynką, po śmierci swojego ojca, jedzie do swojej krewnej – surowej i despotycznej ciotki. Dziewczynka jest przeurocza i sympatyczna, a także potrafi znajdywać radość w rzeczach drobnych, w trudnych sytuacjach. To tak zwana zabawa w radość. To piękna historia, która zostaje w nas na długo.

Chciałabym Wam wspomnieć również o jednoaktówce Aleksandra Fredry Świeczka zgasła, w której poznajemy Panią, czyli Jadwigę. Muszę Wam powiedzieć, że mnie ta postać bardzo bawi i darzę ją sympatią. Jadwiga jest młodą kobietą, która podróżuje dyliżansem pocztowym z pewnym mężczyzną. W pewnym momencie pojazd ulega wypadkowi, Pan i Pani zostają zmuszeni przerwać podróż. Zatrzymują się w małej izdebce, wtedy dochodzi do ich pierwszej wymiany zdań. Zachowania kobiety to uprzedzenie, duma. To jest tak komiczne, że można uśmiać się do łez. Koniecznie zapoznajcie się z jednoaktówką. (Jest na Wikipedii). 

Myśląc o tym poście, przyszła mi do głowy  Ligia z Quo Vadis Henryka Sienkiewicza.

Chyba wielu z nas o niej słyszało, omawiając lekturę w szkole. Szczerze Wam się przyznam, że ja tę książkę w całości przeczytałam dopiero na studiach. Wtedy czułam, że jestem gotowa na zmierzenie się z Sienkiewiczem. 

Kallina była córka królewską pochodząca z narodu Ligów. Mieszkała w Rzymie u Aulusa i Pomponii, gdzie była traktowana jak córka. Żyła sobie w zaciszu domu. Niezwykle piękna, subtelna, dziewczęca, a jednocześnie pełna kobiecości. Wpadła w oko Winicjuszowi, który do szaleństwa się zakochał. I jak wielu z nas wie, zaczęło się dziać. Bardzo podobało mi się pod czas czytania, obserwowanie  Ligii i jej dorastania, dynamicznej zmiany. 

Można by wymieniać jeszcze kolejne przykłady, ale nie chciałabym by ten wpis był bardzo długi. 

Jakie są Wasze ulubione kobiece bohaterki? 

Zapraszam Was również do przeczytania postu o kobietach literatury czeskiej, zapraszam na blog Czeski z Owcą, którego autorką jest Marta klik 

Zachęcam Was też do zaglądania na bloga Anity, u której mogłam się podzielić opisami dwóch nietuzinkowych moim zdaniem bohaterek: klik jest tam wiele pięknych przykładów kobiet, które wiedzą co znaczy #girlpower. 

Paulina_possi